اپیزود دوم، |داروگ|

.

.

.

|یادم نمی‌آید در دنیای تو ساعت چند است...

و هرموقع که |رومئو و ژولیت| می‌خوانم یادم می‌افتد باید تو را ببوسم قبل از اینکه ساعت از نیمه شب بگذرد و یادم بیاید کفش‌هایم را برای قدم زدن زیر باران واکس نزده‌ام....

قاصد روزان ابری! داروگ! کی می‌رسد باران؟

صدای پای آب می‌آید:

گریه‌ام جاریست

بارانی که می‌بینی منم....|