اپیزود۳۷- سووَشون؛ سوگ سیاوش

ممنون اشک ریختم اشک ریختم و اشک ریختم

پ.ن : من تو امتحانای خردادم شروع کردم که گوش دادن اپیزود ها به خاطر همین تحت هر شرایطی که بود ساعت ۱۰ درسو تموم میکردم که تا ساعت ۱۲ فقط شاهنامه گوش بدم

ادامه : و وقتی خواستم راجع بهش بدونم با یه سری روایت خشک و کلی گویی ها رو به رو شدم. ولی روایت شما انگاری که تو ذهنم حک میشه و هیچ وقتم قرار نیست فراموش شه . فقط کاش یه پل ارتباطی ای تو تلگرام بود… خلاصه که ممنونم ازت که داستان های اصیل و زیبای ایران مونو انقدر زیبا تعریف میکنی .

درود بر شما فقط کاش به شنوتو هم سر بزنی چون تو کست باکس نشد کامنت بدم اینجام با سلام صلوات دارم میفرستم. اول اینکه امیدوارم از روزای سخت جنگ عبور کرده باشی . دوم اینکه خسته نباشی واقعا ممنونم ازت که باعث شدی وقتی صحبت از شاهنامه میشه سکوت نکنم و تو مدرسه تو کلاسا … بتونم با افتخار نظر بدم تا جایی اطلاع دارم. و امیدوارم ادامه دار باشه این روایت شیرین . و وقتی که کتاب سووشون سیمین دانشور رو خوندم درباره سیاوش شاهنامه کنجکاو شدم

این اپیزود خیلی غمگین بود....

اشکی که سر این اپیزود ریختیم از اشک هایی که سر صحنه های غم انگیز اپیزود های دیگه ریختیم تلخ تر بود،چون اشکی بود برای سووشون و اشکی بود برای خودمون:)))ولی مرسی از شما دمتون گرم.

درود خسته نباشید

سلام، به خدا خیلی خوشحال شدم. خیلی ممنون از شما و زحماتتون، خدا خیرتون بده.