این بدن مال کیه؟

زبان انگیزشی و پرشور به زنان توصیه می‌کند که به بدن خود احترام بگذارند و آن را مال خود بدانند. او از ابتدا اشاره می‌کند که در جامعه به زنان آموزش داده شده است که خوب، زن خوب و مادر خوب باشند، اما هیچ‌کس به آنها نگفته است که حق دارند هر چیزی که می‌خواهند، بشوند و در افسانه‌ها آمده است که در هر زن یک داستان و راز پنهان وجود دارد؛ رازی که نه آموزش داده شده و نه در کتاب‌ها نوشته شده است. این راز همان صدای بی‌جان است که سال‌ها در زیر قوانین و بایدها و نبایدها دفن شده و همان دی‌ان‌ای زنانه است. نویسنده بر اهمیت صدای درونی زن تأکید می‌کند که ممکن است کم‌جان یا بی‌جان شده باشد، اما هنوز وجود دارد و می‌تواند زن را به فردی آگاه، قدرتمند و خوشبخت تبدیل کند. او زنان را تشویق می‌کند که بدن خود را ارزشمند بدانند و مراقبت از آن را نه برای دیگران، بلکه برای ذات خود انجام دهند. بدن هر زن متعلق به خودش است و باید با احترام و عشق به آن نگاه کند، از رژیم غذایی، ورزش، چکاپ‌های سالیانه و خرید لباس‌های زیبا برای بدن خود مراقبت کند. نویسنده تأکید می‌کند که هیچ‌کس حق ندارد بدون اجازه، کاری با بدن زن انجام دهد و باید مسئولانه به آن نگاه کند، چون بدن متعلق به خودش است. او بدن را مانند یک مادر خوب می‌داند که باید از آن مراقبت کرد و عزت نفس جسمی را بالا برد. این نگاه محبت‌آمیز و مراقبتی باعث می‌شود که زن در لحظات سخت زندگی، به بدن خود اهمیت بدهد، به آن احترام بگذارد و مرزهای قشنگ برایش بکشد. در پایان، نویسنده بیان می‌کند که نگاه به بدن، بازتابی است از لایه‌های عمیق‌تر وجود ما و دینی است که زنانگی به ما می‌آموزد که تن‌مان وطن ماست، باید عاشقش باشیم و از مرزهای آن دفاع کنیم. او از زنان می‌خواهد که در کنار هم باشند و احساس کنند که در این مسیر تنها نیستند، زیرا این نگاه و احترام به بدن، راهی است برای رسیدن به خودشناسی و قدرت درونی.