داروگر

سران را کم می شمارد. تاج ها را نمی بیند. شمشیر ها را می اندازد و با چشمانِ بسته، سر از تن جدا می کند. جمعی دارد. برادرانی دارد. کیشی دارد. کتابی دارد. او والدینِ وحشت است. فرزندانش خوراک اویند. هر که بترسد را می بلعد. از او بد می گویند. از درونِ قلعه اش بد می گویند. از ساز و کارش بد می گویند. چون می ترسند و هر که بترسد را، می بلعد. 

بزرگی گفت کسی خواهد آمد. تو این بدان! آن کَس، آمد. 

به نام دادار 

داروگر

نویسنده، طراح و کارگردان: علی حافظی

صداپیشه: علی یوسف زاده گنجی