شماره سیزدهم، در قداست اشیاء

وقتی شروع به نوشتن یا فکر کردن در مورد چیزی می کنیم، درگیر موضوع میشیم و رو در روی اون قرار می گیریم و این باعث میشه که اطلاعاتی در ذهن ما مجدد ساخته بشه. مثل کتابی که مدت زیادی ست نخوندیمش و بعد از مدت طولانی دوباره به دست می گیریم . این اپیزود من را به یاد تلاش جمعی نسل‌های قبلی انداخت که چطور توانسته بودند با کمترین امکانات سرزمینمان را به سوی آبادی، بهره وری و کمال بکشانند و ما در این دهه های اخیر به راحتی هر آنچه آنها ساخته بودند را زیر پا گذاشتیم و از بین بردیم و بنایی را بر روی اوهام و تخیلات ساختیم. بگذارید برای دلجویی و عذرخواهی هم شده این اپیزود را به نسل‌های پیش از خودمان که در این خاک و سرزمین زیسته اند تقدیم کنم و برای خاک و وطنمون روزهای بهتری آرزو کنم.

موسیقی‌های این شماره را از آثار مارتیک انتخاب کرده‌ام، به جز قطعهٔ آخر که از آلبوم بسیار زیبای نهانخانهٔ دل ساختهٔ استاد کامبیز روشن‌روان برداشته‌ام.