چرا وقتی می دونیم بک رابطه ناسالم هست باز هم در اون رابطه می مونیم؟!

اینکه چرا با وجود دانستن اینکه یک رابطه ناسالم است، باز هم در آن می‌مانیم، دلایل زیادی دارد—هم روانی، هم عاطفی، هم فرهنگی یا حتی اقتصادی. در ادامه چند دلیل مهم را برات باز می‌کنم:

 ۱. ترس از تنهایی

خیلی از افراد فکر می‌کنند تنهایی بدتر از یک رابطه بد است. مخصوصاً اگر مدت زیادی در رابطه بوده باشند یا احساس کنند که پیدا کردن فرد جدید سخت یا غیرممکن است.

 ۲. وابستگی عاطفی

در روابط ناسالم، گاهی با وجود آزار دیدن، هنوز احساس وابستگی قوی به طرف مقابل وجود دارد. این می‌تونه ناشی از دلبستگی ناایمن(insecure attachment) باشه که ریشه در کودکی یا روابط قبلی داره.

۳. امید به تغییر

شاید بارها طرف مقابل قول داده که تغییر می‌کنه، و ما هم دلمون می‌خواد باور کنیم که "این بار فرق داره." این امید، گاهی حتی بیشتر از واقعیت، مارو نگه می‌داره.

٤_خودکم‌بینی یا باورهای منفی درباره خود

وقتی کسی فکر می‌کنه لیاقت بهتر رو نداره یا کسی دیگه‌ای دوستش نخواهد داشت، ممکنه خودش رو در همون رابطه نگه داره. این موضوع اغلب با 

عزت نفس پایین در ارتباطه.

٥_عادت و منطقه امن

گاهی رابطه—even if it’s toxic—به یه جور "عادت" تبدیل می‌شه. ما با دردها و فراز و نشیب‌هاش آشنا هستیم و تغییر کردن یا رفتن به سمت ناشناخته‌ها می‌تونه ترسناک باشه.

٦_فشار اجتماعی یا فرهنگی

در بعضی فرهنگ‌ها یا خانواده‌ها، جدایی و طلاق تابو محسوب می‌شه. گاهی افراد فقط به خاطر نگاه اطرافیان یا "حفظ آبرو" در رابطه‌ای ناسالم می‌مونن.

٧. تجربه سوءاستفاده روانی

در روابط سمی، ممکنه یکی از طرفین با دستکاری روانی (گَس‌لایتینگ)باعث بشه فرد مقابل فکر کنه خودش مقصره، یا واقعیت رو درست درک نمی‌کنه. این می‌تونه قدرت تصمیم‌گیری رو مختل کنه.

اگر دوست داری، می‌تونم بهت کمک کنم بفهمی آیا رابطه‌ای که توش هستی (یا بودی) نشونه‌های ناسالم بودن رو داره یا نه، و اینکه چه قدم‌هایی می‌شه برداشت.

همیشه ترک یک رابطه، حتی ناسالم، آسون نیست. اما شناخت دلایل موندن، می‌تونه قدم اول برای حرکت به سمت رشد و آرامش واقعی باشه.