شمارهٔ هجدهم، ویژه ایران

مثل همهٔ ایرانی‌ها در این مدت مثل جن‌زده‌ها پیگیر اخبار بودیم و تلاش می‌کردیم تا کاری برای وطن و هموطن انجام بدهیم. روزهای سختی گذشتند، بسیاری از کسانی که لباس دوستی به بر داشتند، ما را ترک کردند. لحظهٔ خطیری در زندگی همهٔ ما ایرانی‌ها اتفاق افتاد. بعضی‌ها در همهٔ این لحظات با همهٔ مخالفت‌ها و تقدهایی که داشتند، از شرافت و وطن‌دوستی تعریف دیگری به دست دادند . این روزها بدون شک در تاریخ ایران ماندگار خواهند شد، این روزها سندی شدند بر همبستگی و پیوستگی بدنهٔ واحدی به نام ایران که تنها کوه و بیابان و دریا و دشت نیست. پیکرهٔ جانداری است که از میلیون‌ها سلول زندهٔ انسانی درست شده و غیر قابل گسست است.

این اپیزود را با احوال پریشان و اندکی بیماری ساخته‌ام، چندین جا لغزش‌های زبانی و متنی دارم. گذاشتم بماند به یادگار این روزهای سخت. پوزش مرا پذیرا باشید.

حجم موسیقی‌ها این اپیزود بیشتر از همیشه است، آنچه قطعات زیبای دربارهٔ وطن به یاد داشتم را اینجا آوردم. دوست داشتید، تا آخر گوش کنید.

قطعات به ترتیب:

از خشت و خاک ساخته صادق چراغی و اجرای گروه ایل، مقدمهاین اپیزود هم از دکلمه بهروز رضوی از همین مجموعه انتخاب شده بود.

ای‌ایران ایران ساختهٔ محمد سریر و با صدای زنده‌یاد محمد نوری

سپیده - ساختهٔ استاد محمدرضا لطفی و صدای استاد محمدرضا شجریان با اجرای گروه شیدا

کاروان شهید ساخته استاد محمدرضا لطفی با صدای استاد شهرام ناظری

ایران - سختهٔ ارسلان کامکار، با صدای زنده یاد حسین سرشار

وطن ساختهٔ سعید فرج پوری وبا صدای همایون شجریان

ایران من ساختهٔ سهراب پورناظری و با صدای همایون شجریان