اختلال شخصیت وابسته

قفسی به نام "بدون تو می‌میرم…!" 

گاهی اوقات ترس از رها شدن، آنقدر عمیق و بزرگ می‌شود که تبدیل به یک قفس می‌گردد. قفسی که خودمان ساخته‌ایم و کلیدش را هم به دست کسی داده‌ایم که "نرو!"... اینجا دنیای اختلال شخصیت وابسته است. جایی که فرد هویت مستقل خودش را فدای حفظ یک رابطه می‌کند، فقط به این امید که تنها نماند.

• اما چرا؟

این الگو اغلب ریشه در کودکی دارد. شاید اعتماد به نفسِ هرگز رشد نکرده، شاید ترس از طرد شدن که مثل سایه همه جا همراهشان است. آنها تصمیم‌های بزرگ زندگی‌شان را به دیگران واگذار می‌کنند، زیرا عمیقاً باور دارند که نمی‌توانند به تنهایی از عهده‌ی کارها برآیند. حتی تحمل تحقیر و سوءرفتار برایشان آسان‌تر از تحمل طلاق و تنهایی است.

• اگر این صدا برای تو هم آشناست ، بدان که :

تو آن قفس نیستی! تو آن پرنده‌ای هستی که فکر می‌کند پرواز بلد نیست. شاید بال‌هایت را فراموش کرده‌ای، اما آنها هنوز آنجا هستند. درمان، یادگیری مهارت‌های تصمیم‌گیری و کشف "من" واقعی‌ات، قدم‌هایی برای بازکردن درِ این قفس است. شجاعتت را جمع کن و باور کن که تو به اندازه‌ی کافی قوی هستی که هم تنها بودن را یاد بگیری، هم در کنار دیگران، "خودت" باقی بمانی.

• در آخر به یاد داشته باش، وابستگی انتخاب است، اما عشق ورزیدن از روی آگاهی و استقلال، یک هنر زیباست. تو لایق رابطه‌ای هستی که در آن، دو "من" کامل، یک "ما"ی سالم را بسازند، نه اینکه یک "من"، قربانی "ما" شود.